قصد دارم زیر این عنوان موقعیت سینمای حرفه ای زادگاهم راتا زمانی که خود شاهد بود م بار دیگر مطرح کنم. من خودم چند ماه بعد از استقرار نظام نا انسان کنونی زادگاهم را ترک گفته ام.در داخل خانواده سینما که ماندند چه کرده اند؟ اطلاع دقیق و سند و مدرک ندارم . شایسته این که با اطلاع ناقص مطرحش نکنم بررسی واقعی دوران جمهوری داعشی وقتی امکان پذیر است که اخوند ها از قدرت بزیر کشیده شده باشند. اما من در باره سینمای سیاسی که ویترین تبلیغاتی اخوند ها بود و ویژه ی فستیوال ها ساخته میشد بسیار گفته ام و نوشته ام بیش از 400 مطلب و گزارش در این زمینه داردم نه تنها نوشته ام بلکه با سفر به اکثر کشور های اروپایی سعی کرده ام چهره فریب ونیرنگ سینمای نمایشی را بشکافم . چون اثار تبلیغاتی سینما اصلا وفقط برای صادرات وچهره سازی فراهم میشد. به مردم اسیر داخل ایران ربطی نداشت. برای نمونه طعم گیلاس عباس کیارستمی ساخته شد و جایزه سیاسی نخل کن را هم با زد و بند با ژیل ژاکوب برایش جور کردند تا به اعتراف صریح خودشان جنایت کافه میکونوس را به سایه بکشانند و با سکوت و حتا همکاری بخشی از ایرانیان خارج نشین موفق هم شدند. اما ایا از خودپرسیدیم چطور اصلا این فیلم که با پول مردم ایران ساخته شد اما مردم داخل را شایسته تماشای ان ندانستند؟ با این مقدمه برویم در بخشی که میخواهم دوباره مرورش کنم از سینماگر .مستند ساز و سینماشناس. مشهور کامران شیردل اغاز میکنم. ان دوران هنوز سینمای ازاد متولد نشده بود سینمای هشت شخصیت و موقعیتی نداشت فیلمساز ان اگر نمیخواستد با فیلمفارسی ان دوران مرتبط باشند یاید برای بخش سینمایی وزارت فرهنگ هنر فیلم میساختد. بعد تلویزیون ملی ایران هم شروع بکار کرد و در فاصله کمی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم بخش سینمایی اش را ایجاد کرد. این بار از کامران شیردل سخن میگوئیم. شیردل در ایتالیا درس سینما خوانده بود. جوانی بود که از توانایی بسیار برای کار سینما برخوردار بود.از دوستان نزدیک برادر سینماگرم نصیب و خودم بود در سینمای ازاد از حضور شیردل چه برای سخنرانی برای بچه ها در دفتر سینمای ازاد و چه داوری جشنواره های سینمای ازاد بهره بردیم. شیردل برای شناساندن سینمای ایتالیا به جوانان ما کوشش بسیار کرد و مطالب او در مجلات به خصوص ماهنامه نگین مهم و با ارزش بود. فیلم مستند شیردل با عنوان اون شب که بارون امد .اثری استثنایی در سینمای ایران بود که با مشکلات سانسور وزارت فرهنگ هنر مواجه شد ان طور که بیادم مانده با دخالت هژیر داریوش دبیر جشنواره جهانی امکان نمایش در جشنواره را یافت و موفقیت بسیاری کسب ( جایزه بزرگ سینمای مستند) کرد.کار دیگر او که در شهرنوی تهران ساخته میشد میتوانست اثری استثنایی باشد اما بر خورد کرد به حوادث انقلاب نیمه کاره ماند اما بعدا اماده نمایش شد که من دیگر به تبعید امده بودم در جریان دقیق نیستم اما صبح روز جهارم .تنها کار قصه ای شیر دل بود که اقتباس ازاد از نفس افتاده ژآن لوگ گودار بود بهر حال نگذاشتند توانایی ها بسیارش را بدون مانع بروز دهد. شیردل در برنامه هایی که به سینمای ایتالیا مربوط میشد از همکاری دریغ نمیکرد. عکس این گزارش مربوط است به زمانی که انتونیونی برای نمایش کارهایش دعوت جشنواره جهانی سینمایی تهران را پذیرفت برای برگذاری مصاحبه با انتونیونی شیردل همکاری کرد.
بصیر نصیبی
آخرین دیدگاه‌ها