پنجشنبه شب 12 ژولای از ساعت ۱۹ در سینمای هنری WERKSTATTKINO در شهر مونیخ
در ابتدا سه فیلم کوتاه از نرگس کلهر و سپس آخرین ساخته مسلم منصوری نمایش داده شد .
با وجود این که سینمای ج. اسلامی برای مقابله با سینمای ایران در تبعید با امکانات وسیع برنامه ای موازی ترتیب داده بود اما برنامه سینمای ایران در تبعید با وجود امکانات محدود با استقبال بسیار خوب تماشاگران ایرانی و آلمانی و دیگر ملیت های علاقه مند و با حضور چندین خبرنگار برگزارگردید. البته به دلیل محدود بودن گنجایش، سالن سینما خیلی زود پر شد و بسیاری از تماشاگران با تاسف امکان ورود به سینما را نیافتند.
برنامه نمایش فیلم پس از خوش آمد گویی و معرفی کوتاه فیلمسازان و اثارشان توسط خانم آنتیه بی بر از کانون فرهنگی خیام با نماش سه فیلم کوتاه تجربی از نرگس کلهر که کارهای مدرسه ای نرگس کلهر بود آغازگردید.
فیلمهای نرگس از نظر فرم به سینمای تجربی یا اکسپریمنتال نزدیک بود . این زن جوان سینماگری متعهد و مسوول است چون توانایی او در سازندگی با شهامت در بیان آمیخته شده نتیجه امید وار کننده ای بدست آمده است (کارهای او این ارزش را دارد که در فرصتی دیگر جداگانه هم بررسی شود)
پس از نمایش هر سه فیلم نرگس کلهر, در بخش پرسش و پاسخ با تماشاگران گفتگوی تامل پذیری انجام گرفت که خود نشانگر این مسئله بود که تماشاگران با محتوای کارهای او ارتباط خوبی را برقرار کرده اند .
بخش دوم برنامه به معرفی فیلم هدایت، تنهایی عریان آخرین اثر مسلم منصوری سینماگر تبعیدی و بنانگذار سینمای زیرزمینی ایران تعلق داشت.
مسلم در آخرین کار خود به بخش قابل توجهی از زندگی صادق هدایت پرداخته که تا کنون کمتر کسی به آن اشاره نموده است. صادق هدایت در تمام طول زندگی نسبتا کوتاه خود همیشه در تلاش بوده که استقلال خود را تا آخرین لحظه زندگی حفظ نماید. هدایت آن لحظه تصمیم به خودکشی می گیرد که دیگر نه فایده ای در نوشتن می دیده و نه انرژی داشته که بتواند خود را در مقابل تهاجم به قول خودش رجالان حفظ نماید. از این برداشت می توانیم نتیجه بگیریم که هدایت اقدام به خودکشی نکرده بلکه به دست رجاله ها کشته شده است.
نکته بسیار جالب دیگر این فیلم یافتن همسویه ها و مشابهات اجتماعی و سیاسی بین دوران زندگی هدایت و شرایط زندگی انسان تبعیدی مستقل امروزین در جدال با دستگاه های تبلیغاتی و رسانه های گروهی خارجی از نوع بی بی سی و رسانه های داخلی می باشد. مانند بسیاری از هنرمندان تبعیدی متعهد و مستقل این دوران که اغلب دستگاه های تبلیغاتی مانند بی بی سی و غیره تحریم و بایکوتشان میکنند، آن زمان نیز به جز یکی دو بار صادق هدایت در بایکوت کامل این بنگاه های داخلی و خارجی قرار گرفته بود.
مسلم منصوری در فیلم هدایت، تنهایی عریان با وجود امکانات خیلی محدود برای ساختن یک فیلم حرفه ای با پشتوانه عشق وعلاقه اش به سینما و ارزشی که برای صادق هدایت قائل بوده موفق به خلق یک فیلم روان و با ساختمان منسجم شده است. فیلمی اثر گذار و گیرا که جاذبه اش را تا اخرین دقیقه حفظ کرده است.
به یقین می توان گفت که مسلم به خوبی با دست خالی توانسته نسبت به بزرگترین نویسنده معاصر ایران از این نگاه و زاویه به بهترین وجه ادای احترام بنماید. این فیلم همچنین نمونه بسیار خوبی است از سینمای ایران در تبعید که به ما توجه میدهد که با انتخاب صحیح سوژه و با داشتن فکر و ایده کار می توان حتی با دست خالی یک اثر با ارزش سینمایی خلق کرد.
بی مناسبت نیست که در پایان از نرگس کلهر و مسلم منصوری برای شرکت خود وآثارشان در این برنامه و از خانم آنتیه بی بر و پرویز صدیقی از یاران همیشگی کانون برای اجرا و ترجمه و البته از تمامی تماشاگران اگاه که با شرکت در این برنامه از هنرمندان تبعیدی خود استقبال و حمایت شایسته ای نمودند، سپاسگزاری کنیم.
به امید ادامه این راه و پیروزی نهایی
آخرین دیدگاه‌ها