حرفهای درست و منطقی هنرمند و همراه گرامی ما کامران ملک مطیعی خطاب به هنرمندان حکومتی که این روزها که سقوط نظام را نزدیک می بینند فرصت طلبانه به نظامشان انتقاد کرده اند، حرفهای کامران که از دل سوخته بر امده و بر دل می نشیند.
بیانیه منتشر شده توسط برخی از هنرمندان من را به یاد بیانیه های بی خاصیت سازمان ملل می اندازد.
اگر مرد یا زن عمل هستید همراه با محکوم کردن خشونت علیه مردم بی دفاع محبت کرده کنسرت هایتان را لغو کنید، آثارتان را در جشنواره های فیلم و تاتر و موسیقی و نقاشی و غیره بنمایش نگذارید. جشنواره های فجر را تحریم نمایید.
این کمترین کاری است که می شود کرد دوست عزیز. کاری بکنید که فرداها رویتان بشود در چشم مردم نگاه کنید.
تعدادی از امضاء کنندگان این بیانیه – که اگر بشود نام آنها را هنرمند گذاشت و نه کاسبان هنری! – همیشه و همه جا در شکل گیری تشکیلات و سازمان ها و انجمن های مثلاً هنری دولتی و شبه دولتی رژیم
اسلامی قاتلان و دزدان در ایران، بصورت پنهان و یا آشکار، نقشی فعال و موثر داشته اند و در ردیف
رسمی ترین و با مجوز ترین و اهل مدارا ترین و بی‌خطر ترین اهالی کسب و کار هنری در ایران بوده
اند. نام تعدادی از این امضاء کنندگان، همیشه بعنوان منتخبین و شایسته ترین ها برای گرفتن جوایز
مختلف رسمی، در فهرست جشنواره های مختلف دولتی و شبه دولتی وجود داشته.هرزمان هم که حکومت اسلامی مشغول پختن آشی بوده، این آقایان و خانمها هم-پنهان و آشکار- نقش فراش را بازی کرده اند!
من مطمئن هستم که بدون حمایت و تبلیغ و خدمات مختلف علنی و غیر علنی گروه های مختلف اهل کسب و کار هنری در ایران در طی این حدود چهل و یکسال گذشته تا به امروز، پدیده ی بسیار وحشتناکی بنام حکومت اسلامی در ایران بوجود نمی آمد. امکان نداشت! مگر فقط با مشتی ملا دوزاری و لمپن و چاقوکش و حزب‌اللهی و پاسدار و کمیته چی و نظامی، میتوانست ممکن شود!؟ نه غیرممکن بود!
محال بود!