چند روز بود که دیگر امیدی به بهبودی هوشنگ نبود اما نمی خواستیم باور کنیم که او روزهای پایان عمر پر ثمرش را میگذراند.
من گرایش به سینما را مدیون او هستیم او بود که مرا وبرادر خاموش شده ام نصیب را به مسیری راهنمایی کرد که از ابتذال دور بمانیم وسینمای راستین را پاس بداریم . هوشنک کاووسی فقط پسر عمه من نبود او استاد وراهنمای نصیب و من بود. ما در تدارک انتشار ویژه نامه ای برای بزرگداشت هوشنگ در وب سایت سینمای آزاد هستیم.من خود نیز دارم مطلبی آماده می کنم که ابتدا در وب سایت منتشر خواهد شد.
همراه این یادداشت کوتاه اطلاعیه خانواذه مان را هم میخوانید.
بصیر نصیبی
اطلاعیه بستگان زنده یاد دکتر هوشنگ کاووسی (1392 -1304)
روز جمعه دوم فروردین 1392 ساعت 2 بعد از ظهر بزرگ خانواده ما دکتر هوشنگ کاووسی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان کیان در تهران به خواب ابدی فرو رفت. کاوسی بعدازاینکه دوران نقاهت عارضه سکته که چند سال پیش بدان دچار شده بود را پشت سرگذاشت بار دیگر کار نوشتن وترجمه را آغازکرد تا ماه های پایان عمر همچنان فعال بود وامید وار.
اودر سال1325 برای تحصیل رشته حقوق به فرانسه رفت اما جاذبه سینما چنان در او رشد کرده بود که رشته حقوق را رها کردواز دانشکده سینمایی ایدک فارغ التحصیل شد واز داشگاه مشهور سوربن فرانسه دکترا گرفت ،تز دکترایش را در باره سینما وکمیک نوشت.
فعالیت فیلمسازی کاوسی محدود به دو فیلم سینمایی(خانه کنار دریا و17 روز به اعدام) وچند مستنداست اما کارنامه او در زمینه نقد سینما و بررسی وتحلیل فیلم بسیار گسترده بود یکی از ویژگی های کار او در سینما مبارزه با ابتذال در سینما به خصوص سینمای فارسی بود.او فیلمهای متداول سینما در ایران را فیلمفارسی می نامید. با این گونه کارها تند وبدون پرده پوشی مقابله میکرد.
هوشنگ کاووسی در مجلات فردوسی ،سپید وسیاه وماهنامه نگین نقد فیلم می نوشت و خود نشریه هنر و سینمارا منتشرکرد که 52 شماره دوام آورد.کاوسی استاد سینما در دانشکده هنر های دراماتیک و مدرسه تلویزیون وسینما بود ،نخستین بار کلوب سینمایی را او در ایران باب کرد. روز های یکشنه در سینما نیاگارا سینه کلوب او برنانه داشت که آثاربرجسته سینمای دنیا را نمایش میدادومحفلی بود برای روشنفکران سینما دوست، کاوسی علاوه بر احاطه ای که به زبان فرانسه داشت به زبان وادبیات فارسی تسلط داشت واین آگاهی در استحکام نوشته هایش نیز اثر می گذاشت . از او صد ها مطلب ، نقد وترجمه بیاد گار ماده است. ما وظیفه داریم برای آشنایی نسل جوان با افکار واندیشه های هوشگ کاووسی در باره نشروبازچاپ آثارش کوشا باشیم. در گذشت این پژوهشگر ارزشمند و سینما شناس را به دوسنان ودوستارانش وخانواده سینمای ایران تسلیت می گوئیم. یا دونامش گرامی باد.
خانواده های وابسته
کیکاووسی، کاووسی، میر عمادی، نصیبی، جعفری، میرهادی، میرفخرایی، حامد، جودت، رشیدی مقدم، امیر صدقی
Basir Nassibi gerami o aziz salam ba shoma, samimaneh khish ro dar andoh tan babat khamoshi doctor Hushang kaoosi geranqadr sharik midanam. Tasavor kardeh mitavanam ke andoh e kami nist ama khob zendagi por baar o por eftekhar eishan shayad khod tasali ien gham ham bashad.
Agar barya enteshaar aasaar eishan dostan digari ham aamadeh bashand ke har ki ba andazeh tavan khish moblaghi ra motaqabl shavand, khawheshmandam maaraa ham ba khabr besazid. Har cheh dar tavan dashteh basham darigh nakhawham kard.
Goshada bad andoh e taan
من در کانادا خبر را دریافت کردم و متاسفم که نتوانستم بار دیگر به زیارت ان بزرگ نایل شوم این ضایعه بزرگ را به همه اهل هنر و اذبیات وشما و دبگر خانواده محترمشان تسلیت می گویم شعری سروده ام که اگرچه در حد بزرگی چون او نیست اما بضاعت من است
ضمنا در خبر ها از یک بعد دیگر زندگی زنده یاد دکتر کاووسی ذکری نشده است دکتر در کانامه خود بعنوان ناشر هم فعال بوده است در سال 1363 من (مصطفی ذکائی آشتیانی) و علیرضا تبریزی و دکتر کاووسی انتشاراف (فرس)را تاسیس و ترچمه دادرسی بزرگ ایشان را بعنوان اولین کار رواده بازار کردیم روخش شاد
اجل رخنه کرد و جهانگیر شد هنر افرین از جهان سیر شد
چنان اختر تاذناکی کنون چو اهوی خسته زمینگیر شد
برفت از میان گوهری نامدار چه شیرین سخن بودو نخجیر شد
جهان هنر سوگوار ست از ان که گرگ اجل قاتل شیر شد
نگر مام بد گوهر روزگار چه فرزند ها خورد با پیر شد
نشد تا که حظی برم زان گهر به غفلت گذشتیم تا دیر شد
چو هوشنگ کاووسی از ما برید فراقش مرا زخم شمشیر شد
مصطفی ذکائی آشتیانی