کی بود؟ کی بود؟ من نبودم ! پیرامون دروغ های اخیر کیمیایی برای تبرئه خودش

من مسعود کیمیایی را از دوران جوانیمان می شناسم، به نوعی من و نصیب و برادر کوچکترم باصر دوست او بودیم، همه ما پاتوقمان کافه قنادی ری در خیابان لاله زار نو نزدیک چهار راه مهنا بود. وقتی مسعود آسیستان خاچکیان شد، با نطری که جمع ما درباره کلیت سینمای فارسی آن زمان داشت از او فاصله گرفتیم. من گهگاه او را در استودیوها و یا در خیابان می دیدم سری تکان می دادم و رد می شدم.
از آغاز انقلاب او محبوب آخوندها شد ابتدا به باند قطب زاده وصل شد ، بعد از اعدام قطب زاده خودش را با دیگر عوامل نظام مرتبط کرد. آن روز ها شغل و مقامی هم در تلویزیون اخوندها گرفته بود یک روز در راهرو های تلویزیون (چندی قبل از خروج همیشگی ام از ایران) وقتی نگاهش به من افتاد جلو آمد خیلی خوش و بش کرد و گفت: کاری از دست من برمی آید؟ گفتم نه کاری ندارم اما تو اگر مدیریت می خواستی زمان شاه هم می تونستی به این آرزو برسی. یادم نمی آید چه جمله هایی بین ما رد و بدل شد و من چندی بعد زادگاهم را برای همیشه ترک کردم. خوب برای من هم ساده نبود از دوستان هم دوره ام فاصله بگیرم همانگونه هنوزبا دوستان دوران دبیرستان ارتباط دارم . مسعود هم جوانی بود بذله گو و مجلس ارا اما وقتی مسیری را انتخاب کرده ام که باید با مردم زادگاهم پیوند پیدا کنم روی رفتار و البته اعمال نزدیکانم نمیتوانم بی توجه بمانم. مسعود در راهی قدم گذشت که به همکاری مستقیم با دستگاه های امنیتی انجامید.

البته همکاری مستقیم و گسترده سینماگران با دستگاه های امنیتی بعد از استقرار نظام کنونی باب و بافت کلی سینمای جمهوری اسلامی امنیتی شد. فلاحیان وزیر امنیت اخوندها میگوید: من چه در مسئولیت کمیته های انقلاب و چه در کسوت وزیر اطلاعات زیر مجموعه های مرتبط با هنر سفارش میکردم. داستان های خوب! و موضوعات ارزنده! به نگارش درآورند. داستان های خوب و ارزنده از دید وزیر اطلاعات میشود نظیر کارهایی که مسعود خود به سفارش سعید امامی به انجام رسانید (سلطان و ضیافت دو کار مسعود برای وزارت اطلاعات) او اضافه میکند: گذشته از جلسات توجیهی که داشتیم پشتیبانی مالی و دیگر مساعدت ها عهده دار می شدیم. نویسندگان و کارگردانان فیلم ها در ارتباط مستقیم با وزارت خانه بودند. اما فیلمهایشان را با نام تهیه کننده خصوصی نمایش داده میشد تا برای مخاطبان جذابیت! داشته باشد (یعنی بیننده متوجه نشود که دارد یک فیلم حکومتی /امنیتی را تماشا می کند). من در وزارت اطلاعات واحد هنری (به به مبارک باشد) را فعال کردم ما در تهیه و ساخت بسیاری از فیلمهای سینمایی و مجموعه های تلویزیونی از نگارش فیلمنامه تا مرحله تولید مشارکت میکردیم.
خیلی از کارمندان وزارت اطلاعات از اهالی هنر بودند. من نشست های منظمی با هنرمندان داشتم که در ان جلسات به بیان دیدگاه های هنری خود میپرداختم و برای ساخت اثار سینمایی که مد نظرمان بود جهت دهی میکردم (از این واضح تر بگویند که کلیت سینما در جمهوری اسلامی آ لوده شده است؟ ) وزیر بسیار محترم اطلاعات نمیگوید چه فیلمهایی و چه کارگردان هایی مستقیم برای دستکاه امنیتی فیلم میساختند؟ اما معلوم میشود که دستگاه های امنیتی تا عمق وجود هنر به خصوص سینما نفوذ کرده اند و اکثر فیلمهایی که به خارج ارسال میشود و ما برایشان دست میزنیم دست پخت وزارت اطلاعات است .
اما چرا فقط نام مسعود کیمیایی سر زبان ها افتاده است؟ به دلایل متفاوت که واضح ترینش میتواند این باشد که مسعود از خودش یک چهره ی مترقی ساخته بود وقتی ارتباط مسعود با دستگاه امنیت از طریق سینا مطلبی ( فرزند سعید مطلبی یکی از تهیه کنندگان فیلمفارسی ) و دستیار خود مسعود لو رفت و سینا مطلبی در روزنامه صبح ازادگان (سردبیر شمس الواعظین) ماجرا را شرح داد جنجال و سر و صدا به پا کرد.

از این ماجرا سالها میگذرد اما داغ ان بر دل مسعود سنگینی می کند. از ان پس همه سعی عوامل حکومت بر این بود که بر این مورد که در اثر تمرد سینا مطلبی بر ملا شده سر پوش بگذارند، اما ناکام مانده اند. ارسال مسعود همراه گوگوش به خارج ا زکشور با مشارکت مهاجرانی وزیر ارشاد خاتمی به بهانه ساخت فیلم از دختر ناراضی فیدل کاسترو تا شایعه بازگشت گوگوش بعد از دیدار فرزند همه دروغ هایی بود که با مشارکت مسعود تنظیم و پخش می شد اما نتیجه ای نداد، گوگوش اینچا ماند و به باند اکبر گنجی پیوست. مسعود برگشت کارهایی هم در زمینه سینما مرتکب شد که مبتذل بودند نه توجه کسی را جلب کرد و نه توانست برای او موقعیت بسازد. مسعود خودش باندی ساخته بود که جواد طو سی ( وکیل و سینما بنویس )، امید روحانی ( پزشگ و هنر بنویس) ، هوشنگ اسدی، نوشابه امیری .علی امینی نجفی (هر سه توده ای ) و نظایرشان هم بدان مرتبط بودند.

حتا کیهان شریعتمداری هم به میدان امد و نوشت: مدتی است جوسازی علیه فیلم جذاب! و اثر بخش ضیافت و کارگردان ان در دستور کار نشریات فارسی زبان ضد انقلاب قرار گرفته است به جرم این که با اعتقادات و ارمان های مردم همسویی و همدلی نشان میدهد. (کیهان شریعتمداری)
اما هنوز هم تلاش های دوست دوران جوانی ما برای تبرئه خود ادامه دارد و این روزها که فیلمسازان حامی حکومت هم از سقوط نظام به هراس دچار شده اند و دوره انکار آغاز شده است مسعود خان که همه نوع شگرد آمیحته به دروغ را برای پاک کردن سابقه سیاسی خود آزموده است یک دفعه به صحرای کربلا گریز میزند و ادعا میکند که اخر فیلم گوزن ها را ساواک فیلمبرداری کرده و جای تصاویر اصلی گذشته است. این دروغ انقدرمسخره است که مشاورین مسعود خان را هم شگف زده خواهد کرد خوب این درماندگان نمیگویند ساواک چه نیازی به این نوع رفتار ها داشته است مگر تیغ سانسور کند شده بود؟ حالا مسعود خان در انتظار است بااین دروغ شاخدار راهی برای رهایی بیابد. این یعنی نهایت درماندگی و زبونی.

بصیر نصیبی چهارم اگوست 2019