یادداشت ساسان دانش بر فیلم انیمیش پدر و دختر

مقدمه کوتاه ما + یادداشت بر فیلم انیمیشن پدر و دختر + لینک فیلم + لینک اطاق گفتمان سیاسی اجتماعی

یادداشت ساسان دانش بر فیلم انیمیش پدر و دختر

در شرایطی که تولد فیس بوک، تویترّ، تلگرام و.. از میزان اطاق های جدی و موثر پالتالک کاسته شده است اما اطاق هایی که حرفی برای گفتن دارند و طرح و برنامه ای, از اعتبارشان کم نشده است. اطاق گفتمان سیاسی اجتماعی از اطاق های مهم و موثر پالتالک است که به همت پرواز و همکاران صمیمی و همراهش بطور منظم در پالتالک برنامه دارد. با حضور سخنرانان آگاه بسیاری از مباحث سیاسی، اجتماعی، فرهنگی در این اطاق مطرح و روی آن بحث و تبادل نظر می شود. پرواز به تنظیم و ارائه برنامه های پالتالکی اکتفا نمی کند بلکه در وب لوگ اطاق گفتمان به شعر، موسیقی، قصه، سینما و… هم توجه می شود. ما از میان مطالب وبلوگ اطاق یادداشتی از ساسان دانش را که به راه و کارمان مربوط است بر گزیده ایم و همراه با لینک فیلم انیمیشن پدر و دختر و لینک وب لوگ اطاق منتشر می کنیم .

انیمیشن “پدر و دختر“ 

نویسنده و کارگردان: میشل دودوک دو ویت

انیمیشن پدر و دختر در بستر طبیعت، ابر و آسمان و راه، با دختر و پدری با نمای نزدیک چرخ دوچرخه در زمینه‌ای سفید آغاز و با چرخ دوچرخه در زمینه‌ای سیاه پایان می‌پذیرد. حرکت‌ها و روابط پدر و دختر، فریاد “عشق” در همهمه‌ی روزمرگی زندگی است، غوغایی است که در هیاهوی دلخراش نظم موجود، دلگرمی و آرامش و امید می‌بخشد!

 گردش پره‌های دوچرخه در پی یکدیگر، نمادی از زندگی است، اما حرکت دارد، حرکتی که گویا اراده و هدف را در هم تنیده است تا ” انسان”، رو به سوی آن تلاش کند. لحظه به لحظه‌ی این انیمیشن، عشق را آنچنان ترجمه می‌کند که تجسم لطافت را در ذهن آدمی می‌گسترد. عشق، پایان ناپذیر است! عشق، نه به زمان اعتنا دارد و نه بر خمیدگی و موی سپید، نه به خورشید و ماه مربوط است و نه فصل‌ها اثری بر آن می‌گذارند! رنج‌ها و برف و باد و بوران نیز فوران عشق را شاعرانه‌تر و دوران عشق را دلپذیرتر می‌کند، آب دریا حتا اگر خشکیده شود، زلالی عشق از دوردست‌ها پیداست! طراوت جوانی اگر در لابلای چروک‌های دست و رخ و پیشانی گم شوند، عشق تازگی خویش را بر رخ زمین و زمان می‌کشد! عشق ماندگار است و در درازای تاریخ، به ژرفای خویش‌افزوده است. انیمیشن “پدر و دختر” در پایان به “مرگ” می‌پردازد و مرگ واقعیتی است که هر موجود زنده‌ای دچار آن خواهد شد، اما این انیمیشن چقدر خوب نشان می‌دهد که “مرگ” در برابر عشق، ذره‌ای بس کوچک است!  افزون بر همه‌ی پیام‌های خوب و لطیف و زیبای این انیمیشن، دامن زدن به “عشق” پیامی است که نویسنده و کارگردان این انیمیشن موفق بوده است تا با آن مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. عشق، نه مقوله است و نه مفهوم، نه علم است و نه یاد دادنی یا یاد گرفتنی! عشق را نه در دالان‌های “حس” می‌توان توضیح داد، نه در هزارتوی درک، چونکه از مرزهای حس و درک و فهم گذر کرده است! عشق، واقعیتی است که با عاشق شدن به تکاپو می‌پردازد و در پویش خویش به آفرینش می‌رسد؛ آفرینشی که گاهی حس است و گاهی درک و حتا گاهی فهم که مفاهیم بی‌پیرایگی و شجاعت را درنوردیده است تا همبستگی نهادینه شده را در اندرون انسان و جامعه بیدار و بیدارتر ‌کند. در نتیجه هر پدیده‌ای، چه محصول فرهنگی و یا کنش اجتماعی به گفتگو درباره‌ی عشق بیانجامد، تحسین برانگیز و ارزشمند است، چرا که “نظم موجود”، لحظه به لحظه بر پلشتی‌های این جهان افزده است*