از رادیو کوچه
گفتگو با بصیر نصیبی
برنامه ای از :
آزاد عزیز یان
با همکاری پردیس شهرابی
فایل صوتی همراه نوشته ی کوتاهی در ارتباط با محتوای برنامه
http://radiokoocheh.com/article/266390
فیلم «تاکسی» ساخته‌ی جعفر پناهی، روز بیست و پنجم بهمن خرس طلای بهترین فیلم را در شصت و پنجمین دورهی جشنوارهی فیلم برلین یا «برلیناله» از آن خود کرد.
این فیلم در حالی برنده‌ی «خرس طلایی» شد که «جعفر پناهی» به علت ممنوع‌الخروج بودنش اجازه‌ی حضور در این مراسم را نداشت و خواهرزاده‌اش که در فیلم وی به ایفای نقش پرداخته است، جایزه را دریافت کرد.
فیلم‌های قبلی پناهی یعنی «آفساید» و «پرده» نیز قبل از «تاکسی» در این جشنواره حضور داشته و «آفساید» و «پرده» خرس نقره‌ای دریافت کرده بودند و این سومین بار است که «جعفره پناهی» از این جشنواره جایزه دریافت می‌کند.
پس از این اتفاق، بحث‌های زیادی در مورد این جایزه و فیلم «پناهی» در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاد و نظرات مختلفی در این مورد داده شد.
عده‌ای از ممنوع‌الکاری «جعفر پناهی» حرف می‌زنند و این‌که وی توانسته است در چنین شرایطی باز فیلم بسازد و آن را به جشنواره‌‌ای خارجی ارسال بکند. این در حالی است که پس از دریافت جایزه «جعفر پناهی» گفته است که آرزویش این است که فیلم‌هایش در داخل ایران نمایش داده شود و فیلم را برای نمایش در سی‌وسومین دورهی جشنوارهی فیلم فجر فرستاده است و تا آخرین روز هم منتظر اکرانش بوده است و با «حجت‌اله ایوبی» نیز در این مورد گفت‌وگو کرده است.
برخی دیگر «پناهی» را با «یلماز گونه‌ی» فیلم‌ساز انقلابی ترکیه مقایسه کرده و گفته‌اند همان‌طور که «یلماز گونه‌ی» با فیلم «یول» صلاحیت دریافت جایزه‌ی نخل طلای جشنوارهی فیلم کن را در سال ١٩٨٢ داشت، این فیلم نیز مستحق گرفتن خرس طلای جشنوارهی برلین است و اصولن جشنواره‌های خارجی به دفاع از کارگردانان کشورهای دیکتاتور‌زده می‌پردازند و این یکی از سیاست‌های آن‌‌هاست.
«تاکسی» فیلمی است که در یک تاکسی می‌گذرد و جعفر پناهی به عنوان راننده‌ی این تاکسی در خیابان‌های تهران در حال گشت و گذار است و مسافرانی را سوار کرده و در این حین از مشکلات موجود در ایران بحث به میان می‌آید. اما این‌که کدام مشکلات و از چه نگاهی مورد بررسی قرار می‌گیرند، بحث دومی است که تا فیلم دیده نشود نمی‌توان در مورد آن نظر داد.
جعفر پناهی به عنوان یک کارگردان اصلاح‌طلب قطعن نگاهش نیز در این فیلم چیزی بیش از این نیست و مقایسه کردن وی با کارگردانی هم‌چون «یلماز گونه‌ی» نمی‌تواند مقایسه‌ی درستی باشد.
اما عده‌ای «تاکسی» را یک فیلم زیرزمینی معرفی می‌کنند. در حالی که چه بسیارند فیلم‌هایی که توسط سینماگران زیرزمینی ساخته می‌شوند و به هیچ وجه به سازمان سینمایی و وزارت ارشاد پیشنهاد نمی‌دهند که فیلم‌شان را اکران کنند و می‌دانند که سینمای آنها هیچ ربطی به حاکمیت و سینمای دولتی ندارد.
در این میان عده‌ای گفته‌اند که نقد‌های که برعلیه جشنوارهی برلین یا جعفر پناهی وجود داشته است، باید برعلیه جمهوری اسلامی باشد که هنرمندان را ممنوع‌الکار کرده و آنها مجبورند که فیلم‌هایشان را به جشنواره‌های خارجی بفرستند. برای پاسخ دادن به چنین سوالاتی از «بصیر نصیبی» بنیان‌گذار «سینمای آزاد ایران» دعوت کرده‌ایم تا در این برنامه در کنارمان باشد و با هم به این مسایل بپردازیم.
آخرین دیدگاه‌ها