با یاد و نام بیژن مفید در سالگرد خاموشی اش

بصیر نصیبی

گفتگو با بیژن مفید
تاریخ مصاحبه: آذر 1347
محل مصاحبه: تباتر سنگلح به هنگام تمرین شهر قصه.

نوامبر، ماه درگذشت یکی از برجستگان تئاتر ایران بیژن مفید است. درباره ی بیژن مفید چه می توان گفت که ناگفته مانده باشد؟ از ذهن خلاقش، از تاثیر افکارش بر تئاتر معاصر، از توانایی های استثنائیش در خلق آثار ماندگار، از تربیت و هدایت جوانان شیفته تئاتر، از اندیشه والای انسانیش، همه این حرفها گفته و نوشته شده است.
جملیه ندایی همسر و همراهش در سالگرد خاموشی بیژن در خانه فیسبوکی خود یادداشتی نوشته است با عنوان «آنسانها نمی میرند» که این گونه آغاز می شود:
«امروز 21 آبان ماه سالروز رفتن هنرمندی ست که دایم در میان ماست.
مردی که هنرش در حیات و پنهان زنده است.
از نوجوانی شیدای دانستن، فهمیدن، و تغییر دادن رنج به شادی، خاموشی به فریاد، و مرگ به زندگی بود.
نبوغ او را نمیشود تعریف کرد. مجموعه یی از هنرها بود و در هرکدام از رشته ها دایما در حال آموختن و تجربه بود و هرگز توانایی خود را برای بیان تخیلاتش کافی نمی دید.
از کودکی نواختن ویلن آموخت و بعد سازهای متعددی را امتحان کرد که در کارهایش استفاده میکرد. (ادامه مطلب در فیس بوک جمیله ندایی)
وقتی بیژن مفید در تئاتر سنگلج نمایش شهر قضه را آماده اجرا میکرد من جوانی بودم مشتاق راه و کار سینما که فعالیت محدود مطبوعاتی هم داشتم آن زمان تصور می کردم ( هنوز هم فکر می کنم تصور درستی داشتم) که همراهی با ماهنامه نگین که اکثر فعالین سیاسی و فرهنگی هم همکارش بودند میتواند به بقای این ماهنامه که به گمان من در زمان خود مترقی و پیشرو بود کمک کند.

آن روزها بیژن و بازیگرانش در حال تمرین شهر قصه برای اجرا در تهران بودند دوست داشتم با بیژن در باره این اثرش گفتگو داشته باشم از وی وقت برای مصاحبه خواستم با خوش رویی پذیرفت.این نشست با کمک دوستانم انجام شد، مکان گفتگو، سالن تئاتر سنگلج در حین تمرین بود. بیژن مدتی ار بازیگرانش جدا شد و وقتش را به من سپرد تا در گوشه ای از سالن این گفتگو انجام شود. نتیجه کار را سپردم به زنده یاد دکتر محمود عنایت و ماهنامه ی نگین. فکر میکنم گفتگویی متفاوت از مصاحبه های متداول آن دوران بود. در این گفتگو ،چهره واقعی شخصیت های شهر قصه بدون ماسک نمایان می شود. بیژن با بردباری و متانت و روی خوش به سئوال های من که گاه شکل انتقاد به خود میگرفت جواب می داد.
به روال همه این سالها بار دیگر این گفتکو را که نزدیک به 50 سال از نخستین چاپش در ماهنامه نگین می گذرد بازنویسی و تقدیم می کنم به همه شما عزیزان به خصوص جوانانی که اخیرا به جمع ما در فیس بوک و وب سایت پیوسته اند.
یاد و نام بیژن مفید و همه کوشندگان هنر نو و راستین همیشگی باد
لینک گفتگو از مجله اینترنتی سینمای آزاد را همین جا منتشر می کنیم:

https://cinemaye-azad.com/archive/archive178.html