اگر عقربه زمان را به عقب برگردانیم و در آخرین روزهای عمر نظام پیشین کمی توقف کنیم بیاد می آوریم که عوامل ج. اسلامی قبل از این که رسما با مصادره حرکت های اعتراضی و به حق مردم زمام امور را در دست بگیرند عناد خود را با هر پدیده ای که رنگ کهنگی و زنگ زدگی نداشت به نمایش گذاشته بودند، کینه آنها به مسایل هنری، به خصوص موسیقی، رقص، تئاتر، و سینما، مشخص و مسلم بود. این خوش خیالی و غفلت ما بود که می خواستیم لباس نو بر تن تفکری واپسگرا بپوشانیم، بخشی از روشنفکران ما هم عکس جلاد را در ماه رویت کردند. در وصف جمال و کمال وی چه سروده هایی صادر فرمودند، اما نخستین هجوم عوامل حکومت فقط به آتش زدن سینما ها و سوزاندن 400 تماشاگر فیلم در«سینما رکس آبادان» خلاصه نشد، فاحشه خانه تهران، معروف به «شهر نو »نیز همان زمان به وسیله عوامل خمینی فتح شد، حزب الهی های انقلابی به شهر نو حمله کردند, روسپیان را زندانی، شکنجه، اعدام کردند و یا سوزاندند و جسد سوخته این در ماندگان را در معرض نمایش امت گذاشتند.
این زنان انسان هایی محروم و در مانده و بی پناه بودند، پولی که آنها از فروش تنشان بدست می آوردند مستقیما به جیب باج گیر ها و جاکش های شهرنو سرازیر می شد . نظام مقدس آن یک لقمه نان را هم از زنان قلعه برید که هیچ, تن خسته و بیمارشان را به آتش کشید.
لابد حامیان روشنفکر نظام بر این تصور بودند که با ظهور ج. اسلامی داعشی رفاه عمومی جامعه تامین می شود، هیچ زنی به خاطر شیر خشک بچه یا تامین اجاره خانه به تن فروشی ناخواسته تن در نمی دهد. فیلم تن فروشان ساخته ی مسلم منصوری که بار دیگر بازپخشش می کنیم خود به شکلی عریان واقعیت نظام مقدس را نمایان می کند. بله جمهوری مقدس اسلامی شهرنو را تخریب کرد, نه به قصد یافتن کار و زندگی برای در ماندگان تن فروش، مدتها این زنان تیره روز درگوشه و کنار شهر تهران پرسه میزدند بلکه مشتری ای بیابند تا شکم گرسنه خود و بچه یا بستگانشان را سیر کنند. (۱)
مدتی گذشت امت همیشه در صحنه با چراغ سبز آخوند دریافت که مسایل پائین تنه مردان امت را خود آخوند میخواهد حل و فصل کند. اما قصد اصلی آخوند کسب منبع درآمد شرعی و مجاز به خصوص در شهرهای زیارتی مثل مشهد همیشه مقدس! بود. شهری که تفریحگاه شیوخ پول دار عرب بود و هست. برای نیل بدین منظور ابتدا باید شهر نو پاک و اسلامی می شد. در قدم نخست اسمش را عوض کردند و گذاشتند «عفاف خانه»، یک آخوند هم با لباس مقدس روحانی جای جاکش های شهرنوی سابق را اشغال کرد. در مرحله بعد برای شرعی و حلال شدن تعیش باید طرف را صیغه می کردند، جالب این که آگهی های مربوط به «عفاف خانه» را با آب و تاب در مطبوعات تطهیر شده اسلامی چاپ می کنند. آخوند پا انداز (منظور فحش به آخوند نیست بلکه اشاره به یکی از شغل های جدید آخوندهاست) عکس خودش را زینت بخش آگهی تجارتی می کند و به مشتریان نوید میدهد هر نوع صیغه که بخواهند امکانش مهیا است فقط باید سرکیسه را شل کنند (صیغه ی یک ساعته، یک شبه، یک هفته ای و یا حتا میتوانند خانم را با خود به سفر ببرند) .
فقط تن فروشان درمانده شهرنوی سابق در اوایل ظهور نظام مقدس بد شانسی آوردند چرا که هنوز آخوند راه شرعی برای بازگشایی فاحشه خانه ها را نیافته بود و یا صلاح نمیدانست خیلی زود دستش را رو کند. با هم مستند تکان دهنده زنان تن فروش کار مسلم منصوری را در صفحه فیلم های سینمای آزاد در یوتیوب تماشا می کنیم. بازدید کنندگان تاکنون 561.616
https://cinemaye-azad.com/1391/09/03/757
/
(۱) کامران شیردل مستند ساز و سینماشناس فیلمی در این مورد ساخت که توقیف و امکان نمایش نیافت. توقیف این فیلم با وجود توانایی های شیردل در ساخت فیلم مستند اعتراض بخشی از جامعه روشنفکری آن زمان را به دنبال داشت. نصیب نصیبی درسکانس پایانی فیلم تجربی «مرگ یک قصه » به ماجرای توقیف فیلم شیردل اشاره دارد .
آخرین دیدگاه‌ها