|
دست اندرکاران فیلم از همه رشته ها، از اینترنت برای
ابراز وجود خود و طبیعتا برای بازاریابی فیلم های شان
استفاده می کنند.
پیش از این ها برای استفاده کنندگان (کاربران)
اینترنت، کسب اطلاعات در مرحله اول قرار داشت اکنون
زمانی ست که ایجاد ارتباط عمومی از این طریق اهمیت
بیشتری یافته است. آن هم در شرایطی که کاربر به آسانی
می تواند در زمینه این گونه برقراری ارتباط، کاملا
فعال باشد. البته اینترنت اگر امکانی در اختیار
کاربران نمی گذاشت که بتوانند ارتباط لازم با مخاطبین
خود را برقرار کنند اصولا «اینترنت» نبود!
یکی از محبوبترین اشکال اطلاع رسانی و تبلیغ در «
اتوبان اطلاعات» که در 5-6 سال گذشته برای فیلمسازان و
سایر تولیدکنندگان فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است،«
بلاگ» نویسی است. اصطلاح جدیدBlog
که از شکل کوتاه شده ی کلمات „Weblog“
و „Netz
– Logbuch“
به وجود آمده به یکی از کلمات کلیدی (Schlagwörter)
در زمینه رسانه های عمومی تبدیل شده است.
درواقع
Blog
چیزی جز دفتر خاطرات الکترونیکی در اینترنت نیست که به
مدد نرم افزارهای جدید احتیاجی به شناخت زبان های وب
سایت مانندHTML
ندارد. کافیست آدم در هرکجای دنیا که هست فقط یک صفحه
کلید و یک خط اینترنت در اختیار داشته باشد. «بلاگ ها»
مگافون
Megafone
(بلندگوها) ی دوران جدید هستند. آن ها برای
نویسندگانشان این امکان را فراهم می کنند که گزارششان
را بی واسطه و بدون کنترلی از بیرون، به عرصه عمومی
ارائه کنند. و البته نبود این کنترل و رنگ و لعاب شخصی
در این گزارش ها آشکارا به چشم می خورد. و اکثرا هم
این کار آگاهانه انجام می شود چون درواقع قرارست بلاگ
ها وسیله ای برای ایجاد ارتباط ها باشد تا اطلاع رسانی
مستند و خشک و خالی.
دست اندرکاران فیلم روز به روز بیشتر از «بلاگ ها»
استفاده می کنند تا با طرفداران خود و بهتر بگوئیم با
مصرف کنندگان خود ارتباط برقرار کنند و عقاید و
تجربیات خود را با آنان در میان بگذارند.
«یان مک لن
Ian McKellen»
هنرپیشه 69 ساله انگلیسی، از آن چه که او آن را
زندگینامه اینترنتی
Online- Autobiografie
می نامد (mckellen.com/blog)
و یکی از اولین بلاگ های مربوط به فیلم است، بسیار
راضی است. از 1999 به هنگام شروع فیلمبرداری فیلم «
مردان ایکس
X-Men
» او هر از گاهی در مورد صحنه فیلمبرداری فیلم های
بزرگی که در آن ها همکاری داشته است، گزارشاتی را
نوشته است.
به راستی او از طریق کتاب الکترونیکی خود به نام „Grey
Book“
که در آن دستاوردها و اخبار تازه ای در مورد فیلم «ار
باب حلقه ها
Herr der Ringe
» با طرفداران فیلم در میان گذاشته، مشهور شده است. به
این ترتیب او برای انتقال خبرهای داخلی فیلمبرداری
منبع اطلاعاتی بهتری بوده است تا امکانات اطلاع رسانی
رسمی استودیو.
همچنین نیل گایمن „Neil
Gaiman“
نویسنده و سناریونویس فیلمهای فراوان از جمله (Beowulf)
که « بلاگ» او (Journal.neilgaiman.com)
از 2001 فعال شده، جزو پیشتازان وبلاگ نویسان سینمائی
به حساب می آید. او از دفتر خاطرات الکترونیکی اش هم
به عنوان وسیله ای برای ارتباط و اعلام خبر در مورد
جلسات کتابخوانی اش و پاسخ به سولات هواداران و همچنین
برای بازتاباندن زندگیش استفاده می کند. در این مسیر
عکس هایی از سگش در برف و طرح نکاتی در مورد ضرورت
همراه بردن وسائل آرایش موی آمریکائی برای دختر چهارده
ساله اش به انگلستان، به چشم می خورد.
در حال حاضر وبلاگ نویسان جامعه فیلمسازی به دو گروه
از انسان ها تقسیم می شوند. گروه اول کسانی هستند که
خود به خود به نوشتن در اینترنت عادت کرده اند و به
عنوان شغلی اصلی به کار نویسندگی مشغولند و یا حداقل
هر از گاهی به نوشتن می پردازند. گروه دیگر فیلمسازان
جوانی هستند که خود با پدیده اینترنت بزرگ شده اند و
می دانند که به مردمی که روز ی جزو آن ها بوده اند، چه
چیزی را عرضه کنند.
این تقسیم بندی ها اغلب به اندازه کافی اشخاص را معرفی
می کنند. «مثلا کوین اسمیت
Kevin Smith»
، از بلاگ شخصی اش (seilentbobspeaks.com)
تماما به عنوان منبع رسمی اطلاعات کارهایش استفاده می
کند. درست برخلاف او «زاخ براف
Zach Braff»
که در وبلاگش علاوه بر اطلاعاتی در مورد کارهای
سینمائی و تلویزیونی اش مطالبی در مورد گروه های
موسیقی مورد علاقه اش هم مطرح می کند. علاوه بر این ها
او شگفتی خود را از موفقیت سریال تلویزیونی اش „Scrubs“
که در آلمان به خوبی از آن استقبال می شود اعلام می
کند.
بعضی از شخصیت های سینمائی از امکان اینترنتی خود به
عنوان تریبونی سیاسی استفاده می کنند که در درجه اول
می توانیم از «مایکل مور
Michael Moore»
و سایت اینترنتی اش (michaelmoore.com/words/blog)
نام ببریم
هنرپیشه
ای همچون «آلک بالدوین
Alec Baldwin»
که در رشته کارشناسی سیاسی تحصیل کرده است، اغلب به
عنوان مفسر سیاسی در سایت جمعی «آریانه هافینگتون
Ariane Huffingtons
» یعنی (huffingtonpost.com)
که وبسایت اندیشه گران آزادی خواه و چپ گرای آمریکاست
مطالبی عرضه می کند و مطالبی در مورد مسائل سیاسی می
نویسد او در حال حاضر در مورد انتخابات ریاست جمهوری
آمریکائی مطالبی نوشته است: : «ممکن است یک سناتور
جمهوری خواه 72 وجود داشته باشد، که قادر باشد این
سرزمین را از وضعیت دشواری که دارد نجات دهد. اما او
جان مک کین نیست.»
و درست برخلاف آن هنرپیشه آلمانی «نوا مایر هنریش
Nova Meierhenrich
» در مسیر بسیار پر زرق و برق روزنامه نگاری در وب
سایت مجله „Bunten“
تبلیغات شخصی خودش را با رپرتاژ محافل سینمائی درهم می
آمیزد. (bunte.de/meinung/blogs/nova-meierhenrich)
در حال حاضر شرکت های تولید کننده فیلم هم بلاگ ها را
به عنوان وسیله ای برای بازاریابی کشف کرده اند. آن ها
به خصوص از کارگردان ها خواهش می کنند گزارش های
روزانه ای در مورد مراحل ساخت فیلم ها ترسناکی که به
عنوان „Lions
Gate Film“
شناخته شده اند، بنویسند. بعضی از این بلاگ ها موفق و
برخی ناموفق بوده اند. بعضی از آن ها مثل «الی روث
Eli Roth
» که کارش با موفقیت همراه بود، حالا بلاگ خودش را در
جای دیگری (myspace.com/eliroth
) می نویسد و کسی هم مثل « راب زومبی
Rob Zombie»
که درباره دومین فیلمش „The
Devil,s Rejects“
وبلاگ نویسی کرده است، در نوشته های پراکنده اش علنا
نشان می داد که نوشتن درباره آنچه که می خواهد انجام
بدهد چندان هم کار مورد علاقه او نیست.
هرروز بیش از پیش آنچه که «بلاگ تولید»(Production
Blogs)
نامیده می شود، به شکل ویدئو ، بخصوص از زمانی که به
کمک (Bandbreit)
در سیستم اینترنت برای انتقال تصاویر فیلم مشکلی وجود
ندارد، محبوبیت پیدا می کند. به دنبال موفقیت فوق
العاده ارائه همزمان و گاه همراه دفتر خاطرات ویدئوئی
«پتر جکسون
Peter Jackson
» و « برایان سینگر
Bryan Singer
» در زمان فیلمبرداری فیلم های « کینگ کنگ» و «بازگشت
سوپر من» در چهار سال پیش، اکنون استودیوها بیش از پیش
از این نوع تبلیغ استفاده می کنند و اشتیاق فراوانی را
در هواداران فیلم ها در طول مدت تولید فیلم به وجود می
آورند. حتی در آلمان هم این روش اکنون جای خود را باز
کرده است. در همین راستا «مایکل (بولی) هربیگ
Michael „Bully“Herbig
» آخرین فیلم خودش به نام «لیسی و امپراطور وحشی
Lissi und der wilde Kaiser
» را با یک دفترخاطرات
Multimedia
(مجموعه ای از تصویر ، صدا، موزیک و نوشته ) معرفی
کرده است. (lissi.film.de)
البته
بلاگهای ویدئوئی مانند خاطره نویسی روزانه بی واسطه
نیست اما تاثیر و کارائی آن به دلیل تصاویر متحرک
بیشتر است. چون طرفداران فیلم خیلی سریع می توانند به
ویدئوئی از فیلم دست پیدا کنند. اغلب اوقات این گونه
بلاگ ها با چند کلمه ای از کارگردان ها همراه می شود
اما درواقع بلاگ را یک تیم تبلیغ کننده تهیه و مونتاژ
می کند. به هرحال این بلاگ ها به طرفداران فیلم ها
فرصت می دهند که از طریقی بسیار نزدیک و باورنکردنی
مراحل تولید یک فیلم را از ابتدا تا انتها، مشاهده
کنند. این «بلاگ تولید» ها به کارگردانان این امکان را
می بخشند که نشان دهند که هواداران فیلم ها چقدر
برایشان اهمیت دارند. هوادارانی که چندماه بعد باید
بلیط های سینما ، دی. وی.دی ها و سایر تولیدات سودآور
جانبی فیلم را بخرند.
«ساک اسنایدر
Zack Snyder
» سازنده فیلم 300، در صفحه اینترنتی اش درباره تولید
فیلم «مراقب
Watchmen»
،
(rss.warnerbros.com/watchmen/
) خودش را طرفدار دفتر خاطرات تولید معرفی می کند. او
می داند که زمان تولید چه مدت طول خواهد کشید و اظهار
امیدواری می کند که طرفداران فیلم تا شروع نمایش آن
بتوانند به کمک «بلاگ» وقت بگذرانند.
«باز لورمن
Baz Luhrmann»
در ویدئوبلاگی که درiTunes
قابل دیدن است در مورد جدیدترین فیلمش «استرالیاAustralia
» حرف می زند و در این مسیر یک قدم بیشتر به پیش بر می
دارد. او در اولین مقاله اش و در اولین نگاه، اظهار
امیدواری می کند که خاطره نویسی تولید فیلمش بتواند
الهام بخش فیلمسازان اینده باشد که در جهت تولید فیلم
خویش به حرکت دربیایند. شاید حق با او باشد چون موفقیت
فیلم او مسلما چنین تاثیری به جای خواهد گذاشت.
|
