|
تاریخ سینمای آلمان در تصاویر متحرک می توانست یک فیلم
سنگین و کسل کننده از کار دربیاید اما خوشبختانه «چشم
در چشم» فیلمی سرگرم کننده و سفری احترام برانگیز
درطول زمان، شده است.
کتاب های بیشماری درباره تاریخ سینمای آلمان نوشته شده
است: این کتاب ها دربرگیرنده اطلاعاتی هوشمندانه و عکس
های فراوانی است که احساسات فیکس شده ای را نشان می
دهند. مدت ها بود که جای خالی یک کار مستند به صورت
فیلم درباره سینمای آلمان احساس می شد. طبیعتا برای
انجام چنین کاری این سوال پیش می آید که چگونه می توان
از میان این همه فیلم کلاسیک، فهرستی از فیلم های
برجسته را فراهم آورد. میشائل آلتن
Michael Althen
منتقد سینمائی روزنامه فرانکفورتر آلگماینهFAZ
و هلموت پرینسلر Helmut
Prinzler
مدیر بخش فیلم و رسانه های هنری در
آکادمی هنرها (
Akademie der Kunste)
) ایده ای ساده اما در عین حال فوق العاده داشتند. آن
ها انتخاب فیلم های برتر را به ده نفر از مشهورترین و
مهمترین دست اندرکاران سینمای آلمان در حال حاضر،
واگذار کردند. در کنار کارگردانی همچون ویم وندرس
Wim Wenders
یا دوریس دوریه
Doris Dörrie
، دومنیک گراف
Dominik Graf
، سناریست برجسته ولفگانگ کال هاوزه
Wolfgang Kohlhaase
فیلمبردار مشهور میشائل بالهاس
Michael Ballhaus
(فیلمبردار تنگه وحشت، دسته نیویورکی
ها ) و هنرپیشه ای همچون هانس سیشلر
Hanns Zischler
قرار گرفتند. هر یک از آن ها می توانستند فیلمی اتخاب
کنند و شرح دهند که چرا از نظر آن ها، آن فیلم جزو
بهترین های هنر فیلم در آلمان است. این کار را آن ها
با کارشناسی قابل انتظار و در عین حال با شوروعشق
درونی به انجام رساندند. برای مثال توم تیک ور
Tom Tykwer
شرح می دهد که چگونه در ایام نوجوانی،
پس از دیدن فیلم « نوسفراتو » ساخته ف. و.
مورنائو
F.W Murnaus
در تلویزیون دچار کابوس بوده است.
انتخاب فیلم ها ( غیر از فیلم
Rocker
ساخته کلاوس لمکه
Klaus Lemke
به انتخاب دومینیک گراف) همه بسیار
خوب است.
نمایش تکه هایی از فیلم های مورد بحث، ساختار آنها را
نشان می دهند و بعضی از صحنه ها به دقت مورد بررسی و
تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.
جای تشکر دارد که آلتن و پرینسلر کارشان
را فقط به فیلم های کلاسیکی همچون « ام. شهری در
جستجوی قاتل » ساخته فریتس لانگ ( که ویم وندرس
در مورد آن صحبت می کند ) و یا « همسر ماریا براون »
ساخته فاسبیندر که میشائل بالهاوس ( که خودش
آن را فیلمبرداری کرده ) درباره اش سخن می گوید،محدود
نمی کنند. در مجموع تکه هایی از 250 فیلم در این اثر
مستند نمایش داده می شود. البته از بعضی ها فقط چند
دقیقه یا چندثانیه در یک مونتاژ سریع به نمایش درمی
آید. این صحنه های کوچک به هم وصل شده موضوعات مختلفی
از جمله: بوسیدن، نگاه کردن، فریادزدن، تلفن کردن و
سیگارکشیدن را در واحدهای جداگانه ای نمایش می دهند.
گفتار آغازین و پایانی فیلم و همچنین گفتارهای بین
صحنه ها را خود آلتن انجام می دهد و خوب هم عمل می
کند. تفسیرهای او چیزی ورای خطاب های کلیشه ای و
توخالی و برعکس آن شرحی افتخارآمیز همراه با چاشنی طنز
و کنایه است.
گذشته از این ها « چشم در چشم » تحلیلی است که در آن
بیش از هرچیز از عشق به سینما گفته می شود و نشان می
دهد که : « چشم در چشم » فقط تاریخ سینما نیست، بلکه
بخش بزرگی از سرگذشت خود آن است.
نظر مطبوعات آلمان در مورد فیلم چشم در چشم
Der Tagesspiegel
« فیلمی که تماشاگرانش را تسخیر می کند ... یک جواهر
سینمائی»
Berliner Zeitung
«با عشق کامل کارگردانی شده .... با ریتمی سریع مونتاژ
شده ....»
Die Welt
«چشم در چشم در واقع غیرممکنی را ممکن ساخته است.
صدسال تاریخ سینمای آلمان در 100 دقیقه!»
Berliner Morgenpost
«گفتگو در فیلم می تواند این قدر ساده و این قدر جذاب
باشد»
NZZ
یک اظهار عشق بزرگ به هنر فیلم .... یک مونتاژ نفس گیر
و گیج کننده در سفر زمان
Süddeutche Zeitung
« یک گزارش فوق العاده و سرگرم کننده در 110 سال تاریخ
سینمای آلمان»
Focus
«روایتی شاعرانه از تاریخ فیلم»
TAZ
«آلتن و پرینسلر لحظه های کوچک و شاهکارهای بزرگی را
مورد ستایش قرار می دهند که نشانگر زیبائی، جاودانگی و
... فیلم های آلمانی است»
Die Zeit
« فیلمی مستند که خود در تاریخ سینمای (آلمان ) به ثبت
خواهد رسید.»
دیتر کوسلیک
Dieter Kosslik
( مدیر فستیوال برلین)
« تماشای این فیلم لذت بزرگی است و آدم نمی خواهد هرگز
به پایان برسد.»
|
