|
فیلم
سوسیالیسم ، جدید‌ترین
ساخته ژان «لوک گدار»
فیلمساز فرانسوی _ سوئیسی
می باشد. ژان لوک گدار
برای ساخت این فیلم از
همکاری چند تهیه کننده
مطرح بین‌المللی از قاره
اروپا ، خاورمیانه و
فرانسوی بهره برده است.
در این فیلم که «گدار»
خود لقب «یک سمفونی از سه
جنبش» را به آن داده است،
یک افسر پلیس روس، یک
فیلسوف فرانسوی، یک
خواننده آمریکایی، سفیری
از فلسطین و یک جنایت‌کار
بدون ملیت « در این فیلم
، یک بانکدارصهیونیست
آلمانی به نام گلدبرگ »
همگی برروی یک کشتی
مسافرتی بی رونق «
اتحادیه اروپا » به
تصویر کشیده شده‌اند.
ژان لوک گدار که به همراه
اریک رومر، کلود شابرول،
فرانسوا تروفو و دیگران
جریان موج نو « آوانگارد»
در سینما را به‌وجود
آورد، فقط در سینما و
علیه هالیوود، هیاهو
نکرده است. او علیه
تابوهای فرهنگی- سیاسی و
فلسفی هم شوریده، با
کهنه‌خواهان در همه‌جا
جنگیده و با فیلم «سلام
بر مریم» با کلیسا هم
درافتاده است. او از
نمادهای بیداری نسل شورشی
سال‌های دهه
۶۰
در اروپاست که چراغ
روشنگری را هنوز که هنوز
است روشن نگه داشته است.
او اخیراً اسکار افتخاری
هالیوود را رد کرد، چون
نمی‌خواست در سالخوردگی
سرش را شیره بمالند. او
معتقد است کسانی که در
هالیوود به او جایزه
می‌دهند، اصلاً فیلمهایش
را ندیده‌اند. گدار ،
البته از جایزه بدش
نمی‌آید، او تاکنون جوایز
متعددی و آخرین جایزه‌اش
را همین چندی پیش در
سوئیس دریافت کرده است
فیلمساز بزرگ فرانسوی
اعتقاد دارد سینمای مولف
مرده و در عین حال
می‌گوید: کار سینما دیگر
تمام شده است...
ژان- لوک گدار برای بحران
مالی اروپا یک راه حل
دارد، راه حلی ساده و
هوشمندانه و همان چیزی که
از او انتظار میرود؛
ازمردی که در کنار دیگر
جوانان موج نو سینمای
فرانسه در دهه
۱۹۶۰،
سینما را از قید و بند
سیستم استودیویی رها کرد.
ژان- لوک گدار می‌گوید:
«یونانی‌ها منطق را « در
فیلم ، هندسه نماد منطق
است » به ما دادند و به
این خاطر مدیون آن‌ها
هستیم. ارسطو بود که واژه
«بنابراین» را رایج کرد.
«تو دیگر من را دوست
نداری، بنابراین...» یا «
تو را با یک نفر دیگر
دیدم، بنابراین...» ما
این واژه را میلیون‌ها
بار به کار می‌بریم تا
مهم‌ترین تصمیماتمان را
بگیریم. الان دیگر وقتش
است برای استفاده از این
واژه پول بدهیم.»
اگر هر بار که از واژه
«بنابراین»استفاده
می‌کنیم،
۱۰
یورو به یونان بدهیم،
بحران یک روزه حل می‌شود
و یونانی‌ها مجبور نیستند
پارتنون (معبدی در
آکروپولیس آتن) را به
آلمانی‌ها بفروشند. ما
این تکنولوژی را داریم که
رد همه این «بنابراین»ها
را در گوگل دنبال کنیم.
حتی از طریق «آیفون» هم
می‌توانیم برای آدم‌ها
صورت‌حساب بفرستیم. هر
بار که آنگلا مرکل به
یونانی‌ها می‌گوید : ما
این همه وام به شما
دادیم، بنابراین باید
بهره‌اش را بپردازید، او
بنابراین باید اول پول حق
امتیاز آن‌ها را بدهد!
گدار البته با کل مفهوم
کاپیتالیستی-بورژوایی
«کپی‌رایت» مخالف است، او
این دیدگاه را در «فیلم
سوسیالیسم» مورد تاکید
قرار داده است. این فیلم
که تازه‌ترین حمله «گدار»
در جدال چهل ساله‌اش با
هالیوود است، در بریتانیا
هم اجازه اکران گرفته است
!
«عصیانگر»
سینما شاید
۸۰
ساله شده باشد، اما
همچنان سر ناسازگاری
دارد. «فیلم
سوسیالیسم»تجسم این
روزهای گدار با تمام شکوه
گیج‌کننده‌اش است، یک
حمله بی حس کننده به
چشم‌ها و ذهن که دیدن آن
صبوری می‌خواهد، اما به
شکلی انکارناپذیر پر از
خلاقیت است.
البته داستانی در کار
نیست، اما ما روی دریا و
سوار یک کشتی تفریحی پر
سر و صدای مدیترانه‌ای«
اتحادیه اروپا» هستیم که
در آن گروهی بازیگر و
فیلسوف یونانی در میان
مسافران میانسال پرسه
می‌زنند و به زبان‌های
فرانسوی، آلمانی، روسی و
عربی از بیسمارک، بکت،
دریدا، کنراد و گوته، نقل
قول می‌کنند.
دیدن فیلم جدید گدار کار
آسانی نیست. تصاویری از
قرن پرعذاب گذشته از پیش
چشمان ما می‌گذرند، همین
طور نماهایی بی‌حد و حصر
از کشتی و دریا و نقل
قول‌های پراکنده. پس،
همان طور که طرفداران
گدار مدعی هستند، آینده
سینما این است ؟ مطمئن
نیستیم. تنها چیزی که
می‌دانیم این است هیچ کس
دیگر از این جور فیلم‌ها
نمی‌سازد و کدام کارگردان
دیگری هست که یک روز قبل
از اکران فیلمش آن را روی
یوتیوب بگذارد؟
مردی که در کام اسطوره
خود فرو رفته است
مریدان سرسخت گدار «فیلم
سوسیالیسم» را نه صرفا
استعاره‌ای از اروپا - یک
کشتی از ناراضیان پا به
سن گذاشته که در تاریخ
خود سرگردان هستند - بلکه
مانیفستی درباره یک
«جمهوری جدید از تصاویر»
می‌دانند که رها از
مالکیت مشترک و قوانین
روشنفکرانه است.
ماه مه پیش وقتی «فیلم
سوسیالیسم» برای اولین
بار در جشنواره کن نمایش
داده شد «گدار» در کن
حاضر نشد و تنها به این
پیام بسنده کرد: «به خاطر
مشکلات از نوع یونانی،
نمی‌توانم در کن بر سر
شما منت بگذارم، حاضرم
برای جشنواره بمیرم، اما
حاضر نیستم یک قدم بیشتر
بردارم.»
این نوعی از گدار کارتونی
است که با آن آشنا هستیم،
گداری با ژست باشکوه،
گداری که در اوایل
سال‌های
۱۹۶۰
با فیلم‌هایی مانند «از
نفس افتاده» قوانین سینما
رو از نو نوشت و پس از آن
به سمت تاریک‌اندیشی
مائوئیستی منحرف شد و از
آن زمان تاکنون نماد
شوخی‌های روشنفکرانه بوده
است.
او به تحریک «رائول
کوتار» فیلمبردار عالی
خود، فیلمهایش را با
دوربین روی دست و بدون
فیلمنامه فیلمبرداری کرد
و راه را نه تنها برای
موج نو سینمای فرانسه
بلکه یک نسل از
کارگردانان مستقل دنیا
باز کرد.
فیلمسازانی مانند
اسکورسیزی، تارانتینو،
آلتمن، فاسبیندر، دی
پالما، سودربرگ، جارموش،
پل تامس اندرسن و
خیلی‌های دیگر از این
کارگردان اسرارآمیز
سوئیسی الگو گرفتند و
مجموعه پایان‌ناپذیر
کلمات قصار، تر و تمیز او
قرن‌ها نظریه‌پردازان
سینمایی مشغول نگه
می‌دارد: «فیلمبرداری
حقیقت است»، «سینما حقیقت
است، هر ثانیه
۲۴
بار»، «یک داستان باید
آغاز، وسط و پایان داشته
باشد، اما نه لزوما به
همین ترتیب.».
او حتی با هالیوود یا
حداقل هالیوود دهه‌‌های
۱۹۳۰
تا
۱۹۵۰
خوب است که «می‌تواند
فیلم‌هایی بسازد که
هیج‌کس دیگر نمی‌تواند
بسازد. حتی نروژی‌ها هم
نمی‌توانند به بدی
آمریکایی‌ها فیلم بسازند»
گدار با حرارت از شکل غیر
روایی فیلمهای وسترن
می‌گوید. «همه چیزی که
می‌دانی این است که یک
غریبه به شهر می‌آید.»
وقتی که از گدار درباره
اطلاق صفت «مولف» به او
پرسیده می شود با
بی‌اعتنایی پاسخ می‌دهد:
«من یک مولف نیستم، خب،
الان دیگر نیستم. زمانی
فکر می‌کردیم مولف هستیم،
اما نبودیم. واقعا چیزی
نمی‌دانستیم. کار سینما
تمام شده است.غمناک است
که کسی واقعا درمورد این
مسئله کند‌و‌کاو نمی‌کند،
اما چه کار باید کرد؟ و
گذشته از این، با
تلفن‌های همراه و چیزهای
دیگر، الان همه مولف
هستند.»
گدار خیلی کم مصاحبه
میکند و غالبا هم قرار
مصاحبه‌ها را لغو میکند.
بیش از
۳۰
سال است او می‌کوشد یک
زبان سینمایی جدید پیدا
کند و در این مدت خود را
در پارکینگ خانه خود در
شهر رول در سوییس زندانی
کرده است.
از او درباره اهمیت لاما
و الاغ در «فیلم
سوسیالیسم» سئوال شده که
خیلی از منتقدان
درباره‌اش حرف زدند. پاسخ
می‌دهد: «راستش را
بخواهید آن‌ها در چراگاه
کنار پمپ بنزینی بودند که
آن سکانس را می‌گرفتیم.
رازی در این کار نبود. هر
چه پیدا کنم از آن
استفاده می‌کنم.»
گدار می‌گوید مردم اغلب
در فیلمهای او معانی
خاصی پیدا میکند که اصلا
منظورش نبوده است ، آیا
او در واقع ساده‌تر از
چیزی نیست که به نظر
میرسد ؟ خودش می‌گوید:
«مردم هیچ‌وقت سئوال‌های
درست نمی‌پرسند.»
ژان-لوک گدار و بریژیت
باردو در پشت صحنه فیلم
«تحقیر»
یکی دیگر از چیزهایی که
گدار همیشه با آن سر و
کار داشته اتهام
یهودستیزی «آنتی سمیتیسم
» است، مسئله‌ای که
پارسال وقتی قرار شد
اسکار افتخاری دریافت
کند، بار دیگر مورد توجه
قرار گرفت. دشمنی گدار با
صهیونیسم و حمایت جدی او
از فلسطینی‌ها اغلب با
نفرت از یهودی‌ها یکی شده
است، ادعایی که
خودش«ابلهانه» می‌داند.
برنارد آنری- لوی فیلسوف
فرانسوی که با گدار در
چند پروژه بی‌نتیجه
درباره «یهودی بودن»
همکاری کرده، یک‌بار او
را مردی نامید که
«می‌کوشد زایون ستیزی خود
را درمان کند.» البته به
نظر میرسد که با توجه به
جنایات صهیونیستها علیه
کل بشریت ، هر کسی حداقل
نیم دو جین دلایل محکمه
پسند در ضدیت با افکار و
اعمالشان در چنته داشته
باشد، ولی در مورد آدمهای
مشهوری مثل گدار، موضوع
فرق میکند بخصوص که از
طریق فیلمهایش با افکار
عمومی در ارتباط بوده و
قدرت تأثیر گذاریش بسیار
زیاد می باشد ، این را هم
باید اضافه نمود که گدار
تا حالا و بخاطر مشکلات
قانونی ، چیزی در مورد
هولوکاست بطور مستقیم
نگفته است و لذا نمی توان
طبق لایحه های قوانین
جنایی ! اتحادیه اروپا ،
با او در افتاد
.
گدار در «فیلم
سوسیالیسم»با دیالوگ‌هایی
مانند «چه‌قدر عجیب است
که هالیوود را صهیونیستها
باید تاسیس کنند.» بار
دیگر دست خود را داخل
کندوی عسل کرده است.
توضیحات مترجم : این فیلم
را در واقع میتوان واپسین
شطحیات فیلسوف و فیلمساز
نامدار « ژان - لوک گدار
» دانست ، مردی که هرگز
در برابر کاپیتالیسم
تعظیم نکرده و حال با
کوله باری از تجربه ، سعی
در رسانیدن بنیادی ترین
مفاهیم تاریخ معاصر به
کمک تصاویر میکند ، ترجمه
این فیلم از زبان انگلیسی
به فارسی صورت گرفته و در
واقع ترجمه سوم از زبان
اصلی به بعد می باشد و
بخاطر سنگینی و ثقل کلمات
و واژه ها ، امکان تغییر
مفاهیم یا بروز اشتباهات
ترمینولوژیک محتمل است ،
در بسیاری از مراحل فیلم
، بیننده با صحنه هایی
روبرو می شود که فیلم
صامت است ولی زیرنویس به
حرکت خود ادامه می دهد یا
برعکس صحنه هایی که
بازیگران در حال صحبت
کردن می باشند ولی از
زیرنویس خبری نیست و
مسایل دیگر که همگی نشان
از عدم ایستایی و حرکت
منظم متن با تصاویر می
باشند زیرا برعکس اکثر
فیلمهای تاکنون موجود ،
نه زیرنویس تابع بی قید و
شرط تصاویر می باشد و نه
تصاویر الزامی بر بندگی
کلمات می بینند و همه این
مسایل جزو خصوصیات این
فیلم بوده و ربطی به
نوعیت و کیفیت ترجمه
ندارند . در بسیاری از
صحنه ها مجبور شده ام در
داخل پرانتز توضیحاتی از
حوادث یا شخصیتهای مذکور
در فیلم بیاورم که کمکی
می باشند در تسهیل پروسه
فهم و درک منظور و معانی
بکار گرفته شده توسط
کارگردان فیلم و این کاری
بوده اجتناب ناپذیر.
فریدون حسین زاده
داونلود «فیلم سوسیالیسم
» با زیر نویس فارسی
از سرور مگا آپلود
:
http://www.megaupload.com/?d=N۴Q۹۴X۲D
داونلود از سرور مدیا
فایر
:
part.۱
www.mediafire.com/?c۸hindc۹i۹dxvi۲
part.۲
www.mediafire.com/?l۸c۵ps۷d۹۵z۷j۵i
part.۳
www.mediafire.com/?ox۵d۱qdpivr۵wfu
part.۴
www.mediafire.com/?w۵hfbl۹y۲dsx۰wp
http://www.youtube.com/watch?v=oLuWoz۹OpqU
|
اشتراک گذاری: |
|
|
