«تماشاخانه تهران» در فرانکفورت

از دیگران

خانه نخست

فرهاد مجدآبادی

«تماشاخانه تهران» در فرانکفورت

................................................................

بخش هایی از نمابشنامه هیاهوی بسیار برای هیچ در یوتیوب

کانون فرهنگی آینه فرانکفورت پس از سالها جستجو سالنی برای اجرای تئاتر، نمایش فیلم، اجرای موسیقی و سایر برنامه های فرهنگی و هنری اجاره و آماده کرده است و نام آن را «تماشاخانه تهران» گذاشته است.* این سالن که می تواند حدود 80 تا 100 تماشاگر را در خود جای دهد، دارای صحنه و تجهیزات نور و صدای قابل قبولی، در حد یک سالن کوچک تئاتری است. در قسمتی از این سالن کتابخانه کوچکی وجود دارد که علاقمندان می توانند در آنجا کتاب بخوانند و کتاب یا فیلمی را امانت بگیرند. امکان استفاده از اینترنت هم به طور رایگان در این کتابخانه وجود دارد.

سالن تماشاخانه تهران از اول مارس امسال در اختیار کانون فرهنگی آینه قرار گرفت و پس از سه ماه و نیم، کار آماده سازی صحنه، تجهیزات نور و صدا، ایجاد دفتر و کتابخانه  و تزئینات سالن به پایان رسید. پس از آن برنامه های اجرائی این سالن از نیمه دوم ماه ژوئن 2011 (خردادماه1390) با اجرای نمایش     « هیاهوی بسیار برای همه چیز» نوشته «داریو فو» به کارگردانی فرهاد مجدآبادی در تاریخ 18 ژوئن آغاز شد. پس از اجرای این نمایش سالن برای برگزاری برنامه های متنوع دیگری در اختیار علاقمندان قرار گرفت و روز 13 آگوست مجدداً نمایش « هیاهوی بسیار برای همه چیز» به اجرا در آمد و قرار است با توجه به استقبال گرم تماشاگران، اجراهای آن در سالن تماشاخانه تهران در ماه آینده (17 سپتامبر) و ماه های بعد، ادامه پیدا کند. این نمایش در فستیوال تئاتر هایدلبرگ و همچنین در شهرهای دیگر آلمان و اروپا اجراخواهد شد. اعضای گروه تئاتر تماشاخانه تهران هم اکنون علاوه بر تنظیم اجراهای این نمایش در تماشاخانه و شهرهای دیگر، در تدارک اجرای نمایش های بعدی گروه از جمله نمایش « ازدواج الکترونیک» نوشته فرهاد مجدآبادی و نمایش «خروس زری، پیرهن پری» نوشته احمد شاملو هستند.

کانون فرهنگی آینه علاوه بر اجرای نمایش گروه تماشاخانه تهران از هنرمندان تئاتر ، سینما و موسیقی سایر شهر های آلمان و دیگر کشور های اروپائی برای اجرای برنامه های خود در این سالن دعوت به عمل آورده و خواهد آورد. در همین مسیر امید می رود که از سال 2012  یک جشنواره کوچک تئاتر به نام «شبهای تئاتر ایرانی» در بهار(آپریل- مای) وجشنواره کوچک «شبهای سینما» را در پائیز (سپتامبر- اکتبر) هرسال در تماشاخانه تهران برگزار کند. همین جا از هنرمندان عزیزی که تا کنون با آنها تماس نداشته ایم یا از فعالیتهای هنری آنها خبر نداریم، دعوت می کنیم که از طریق تلفن یا ای میل برای اطلاع از امکانات سالن و شرایط برگزاری برنامه های خود با ما تماس بگیرند. **

نکته دیگری که باید به آن اشاره شود، برگزاری برنامه هایی غیر از اجرای تئاتر ، موسیقی و نمایش فیلم در سالن تماشاخانه تهران است: در حال حاضر کار چند کلاس در زمینه موسیقی، رقص، عکاسی و نقاشی در این سالن آغاز شده و به زودی کلاسهای زبان فارسی، آموزش تئاتر و سینما هم شروع خواهد شد. از دیگر برنامه های جنبی سالن تماشاخانه برگزاری جلسات دیدار و گفتگو و مشاوره رایگان در مورد مسائل اجتماعی کودکان است. روز و ساعت این برنامه ها و شرایط استفاده از آنها و سایر امکانات تماشاخانه از طریق رسانه ها و بروشور ویژه تماشاخانه تهران به اطلاع علاقمندان خواهد رسید.

------------------------------------------------------------------

* تا آنجا که ما خبر داریم در هیچ کجای آلمان و شاید اروپا یک سالن اختصاصی ایرانی  برای اجرای تئاتر وجود ندارد. لطفاً اگر از وجود چنین سالنی خبر دارید، به ما خبر دهید تا بتوانیم اخبار و برنامه های آنها را نیز منتشر کنیم.

** نشانی های تماشاخانه تهران

Aine Kulturverein e.V.

Homburger Landstrasse 5, 60389 Frankfurt

Tel. 0049-69-84771450     Mobile: 0049-177-3344489

E-Mail: ranginkaman@gmx.de

در باره کانون فرهنگی آینه

کانون فرهنگی آینه ازژانویه سال 1989 فعالیت خود را با تولید واجرای نمایش و برگزاری برنامه های مختلف فرهنگی ازجمله تئاتر، نمایش فیلم ، موسیقی و سخنرانی آغازکرده و ادامه داده ودر سال 1995 در فرانکفورت به ثبت رسیده است. پس از ثبت رسمی کانون، حجم فعالیت های آن چند برابر شده و برنامه های مختلفی، ازجمله دوبار فستیوال فیلمهای ایران در تبعید را ( درسالهای 1996 و 2000) برگزارکرده است. تولید و اجرای 8 نمایش و همکاری در برگزاری حدود 40 برنامه هنری ( تئاتر ، فیلم و موسیقی) و جلسات مختلف فرهنگی و اجتماعی از جمله فعالیتهای این کانون است که تا اکنون ادامه داشته است. یکی دیگر از فعالیتهای کانون انتشار مجله ماهانه اطلاعاتی «رنگین کمان» برای ایرانیان و دیگر فارسی زبانان است که از سال 1998 آغاز شده و همچنان بدون وقفه ادامه داشته و بیش از 160 شماره آن منتشر شده است. یکی ازمشکلات اساسی کانون در طی سالهای گذشته نداشتن یک مکان اختصاصی برای تمرین، آموزش یا گردهمائی اعضاء خود بوده است. 

در باره نمایش « هیاهوی بسیار برای همه چیز»

این نمایش که داستان آن در سالهای دهه 70 درایتالیا می گذرد، با زبانی طنزآمیز به  بیان مشکلات اجتماعی و رویارویی مردم با این مشکلات می پردازد. زنها که از گران شدن قیمت اجناس عصبانی هستند، تصمیم می گیرند علیه سوپرمارکت محله شورش کنند و اجناس را به قیمتی که خودشان تعیین می کنند، بخرند یا اصلاً پولی نپردازند. رئیس فروشگاه پلیس را خبر می کند. زنها مغازه ها را غارت می کنند و پا به فرار می گذارند. از سوی دیگر کارگران هم که از غذای بد نهارخوری و گران شدن بلیط قطار خشمگین شده اند، حاضر نیستند برای غذا و بلیط قطار پولی بپردازند و حتی مانع حرکت قطارها می شوند. پلیس ها و ژاندارمها در جستجوی اجناس دزدی به خانه های مردم می ریزند. زنان برای مخفی کردن اجناس دزدی دست به کارهای عجیب و غریب می زنند و باعث سوء تفاهم و پیچیده تر شدن ماجراها می شوند. آنتونیا و مارگریتا با شوهرانشان، جووانی و لوئیجی، زنان  ومردان کارگری هستند با عقاید مختلف و با درک متفاوت از شرایط اجتماعی که ضمن برخورد بایکدیگر با پلیس و ژاندارمها نیز درگیرمی شوند. لحظه های کمدی نمایش از این درگیری های ایجاد می شود. 

در این نمایش «هیاهوی بسیار برای همه چیز که بر اساس نمایشنامه «پرداخت نمیشه» Bezahlt wird nicht! نوشته «داریو فو» نویسنده و کارگردان بزرگ ایتالیائی، با تغییراتی در متن وکوتاه تر از  نمایشنامه اصلی تنظیم شده است، علی کامرانی، مرضیه علی وردی، مرتضی مجتهدی، حمید سیاح زاده بازی می کنند. صادق پویازند برای ساخت دکور و بهزاد مجدآبادی فراهانی برای تهیه و تنظیم موزیک و افکت با گروه نمایش همکاری کرده اند.

درباره داریو فو، نویسنده این نمایش

داریو فو نویسنده، بازیگر، طراح و کارگردان بزرگ ایتالیایی در سال 1926 در Sangiano   ایتالیا متولد شده و از سال 1952 تا 1980 بیش از سی نمایشنامه نوشته، بازی و کارگردانی کرده است. او و همسرش فرانکا رامه Franca Rame بازیگران اصلی این نمایش ها بوده اند و خود داریوفو اغلب در یک نمایش، در چند نقش بازی کرده است. داریوفو پس از کار در زمینه تئاترهای خیابانی کارگاهی و کمدی بوف، سبک " کمدی دلارته" را به عنوان زمینه اساسی نمایشنامه های خود انتخاب کرده و اکثر آثار او به این سبک نوشته شده است. سبکی که طنز در آن مهمترین وسیله بیان است. داریوفو با استفاده از طنز به بیان کژی ها و کاستی های جامعه خود می پردازد و در این مسیر از کلیسا، بورژوازی و احزاب مختلف به شدت انتقاد می کند. به همین دلیل بارها تحت تعقیب قرار می گیرد و کارهایش سانسور می شود و حتی از اجرای کارهایش جلوگیری میکنند. برای مثال تلویزیون ایتالیا 14 سال از ضبط و پخش کارهای داریوفو ممانعت می کند. اما اوکه تکیه بر ارتباط با مردم دارد سرسختانه به کار ادامه می دهد و نمایش هایش را در هرجا که بشود- خیابان، کارخانه، فروشگاه و سالن های بزرگ و کوچک- به نمایش می گذارد. واقعیت این است که داریوفو با تئاتر و دوستداران تئاتر زندگی می کند. هنگام اجرا به ندرت از لباس و دکور بهره می جوید و در برابر 500 یا 5000 هزار تماشاگر از دردها و ناملایمات با هاله ای از طنز و کنایه های سیاسی حرف می زند. و چون اساس کار او در بازیگری «بداهه سازی» است، در تمام لحظات اجراء از عکس العمل تماشاگران بهره گیری می کند و حرفهایی تازه در نمایش مطرح می سازد. داریوفو می گوید: «تئاتر مردم گرای واقعی همواره شادی آفرین است حتی اگر شامل مسائل جدی باشد. طنز سلاح برنده فرودستان است. همواره در بدترین شرایط طنز قدرت می گیرد و این زبان، زبان دیرآشنای جهانیان است. اگر کسی بخواهد تئاتر سیاسی ارائه کند باید پیش از هرچیز تئاتری سرگرم کننده به وجود بیاورد.»  داریوفو در سال 1997 برنده جایزه نوبل ادبیات شد.

تعدادی از کارهای داریوفو این ها هستند

میستروبوفو- انگشت در چشم- خبرنگار دیوانه- دزدان، مانکن ها و زنان برهنه- مرده ها را پست می کنیم- مرگ اتفاقی یک آنارشیست- ساکت، ما داریم سقوط می کنیم- جنازه ای برای فروش- فقط بچه، آشپزخانه و کلیسا- مارکولفا- وقتی سلطان می شوی که فقیر باشی- اون دوتا هفت تیر داشت و چشمهاش سیاه و سفید بود- هرکسی یک پا ببینه در عشق موفق می شه- ایزابل، سه قایق تفریحی و پارتی شکاری- هفتم این که، دزدی نکن- همیشه تقصیر از شیطونه- رابطه آزاد زناشوئی