ویژه نامه سالگرد خاموشی احمد شاملو

پیش آغاز (از صفحه فیس بوک اکیر معصوم بیگی)

دیگر سال هاست که باید خوب حواست را جمع کنی و از پیش بدانی که برای دیدار سالانه از احمد شاملو، محمد مختاری و محمد جعفر پوینده درگورستان مهرشهر کرج و ادای احترام به بزرگان فرهنگ و شعر و آزادی باید از همان آغازمراسم بزرگداشت، و بلکه ازساعت ها پیش، پیه هرگونه درگیری و و کشمکش وشنیدن اهانت و دشنام را به تن بمالی و خودت را برای رویارویی با مامور های “معذور” نیروی انتظامی و امنیتی و لباس شخصی آماده کنی. یک بار یکجا اتوبوس حامل دوستداران شاعر بزرگ را دزدیدند و پس از چند ساعت سرگردانی وشهر گردی سرانجام آن را در پایانه ی اتوبوس رانی جنوب رها کردند. بار دیگر درِ داخلی گورستان را بستند. امسال هم که قید همه ی ظواهر را زدند و یکسر درهای بزرگ ورودی را بستند. هر بار بی استثنا دسته های گل و پوسترها را یا ضبط کرده اند یا اگر تیغ شان نبریده، چنگ زده اند و پوسترها ومتن مکتوب شعرها و سخنرانی ها را قاپیده اند و پاره کرده اند. گاه با خودم می اندیشم که اگر حاکمیت چاره داشت گورِاحمد شاملو، محمد مختاری، محمد جعفر پوینده و صد البته گورستان “خاوران” را یک باره به بیرون از کشور تبعید می کرد تا بدین گونه به خیال خود گریبانش را از چنگ دادخواهی سرکوب شدگانی برهاند که با چشم های گشوده در گور فقط خواهان یک چیزند: عدالت به تمامی و بی هیچ اگر و مگر جاری شود.

اکبر معصوم بیگی